Into Our Nature

Het park heeft mij niet meer losgelaten sinds het project Our Nature waarin ik de betekenis van het stadpark onderzocht heb. Ik ben mij verder gaan verdiepen in ‘onze natuur’.

Tijdens de vele wandelingen in het park ontdekte ik dat mensen veel aardiger en opener zijn in deze omgeving. In het woord omgeving zit geven, het park geeft ons iets dat ons goed doet. Wat geeft het ons?

Wandelend met deze vraag in mijn achterhoofd, merkte ik dat tijdens het fotograferen mijn eigen houding langzaam veranderde van ietwat afstandelijk observeren, naar een waarneming waarin ik met al mijn zintuigen informatie aan het vergaren was. Ik stelde me steeds meer open voor mijn omgeving in het begin nog onbewust, maar uiteindelijk steeds bewuster.  Naar de bomen, het water de zon, de wind en de andere menselijke bezoekers.
Zo ontmoete ik de tai-chi er, de wandelaars, de Poolse ‘sjamaan’, de hondenbezitters en de bomenknuffelaar. Hun verhalen ben ik gaan opnemen in beeld en geluid.

“Een boom is een levend wezen, we zijn er allemaal mee verbonden maar niemand weet dat, tenminste er zijn er misschien die het weten maar er niet voor uit durven komen.”

“Deze boom betekent
heel veel voor mij,
als kind speelde
ik hier altijd.”

“Liefde is het
allerbelangrijkste
voor iedereen.”

“Het park is voor mij een plek waar ik op adem kan komen. De stad is een betonnen jungle, een zelf gekozen gevangenis.”

“Ik loop minimaal 3 x per dag door het park. Ik ken alle honden bij naam maar vraag me niet naar hun baasjes. Hondenbezitters vervullen een belangrijke functie in het park. Ze zien alles en zorgen voor de veiligheid, bellen de gemeente als er dingen kapot zijn. Van de zomer sliepen er veel Polen en Bulgaren in de bosjes. Ze laten zo’n rotzooi achter al die bierblikjes raap ik op. Het gras wat hier gemaaid wordt gaat naar de koeien daar moet natuurlijk geen blik tussen zitten.”

“Ik vind hier zoveel in het park cavia’s, konijnen.  Er zitten hier groene kikkers, een schildpad zie je? Hier zitten ook altijd houtduiven, de clownen onder de vogels. Het is echt mijn vluchtpunt, ontlaadplek, aarde, ik word altijd heel rustig. Ik geniet er van al die seizoenen die veranderen, de vogeltjes, de salamanders. Hier zie je ’s avonds egeltjes uit het riet komen. Dit is zo’n mooi plekje.”

“Zij is mijn kind,
mijn dochtertje,
mijn vriend,
mijn grootste happiness.”

“Jack uit Hongkong. Ik ontdek steeds meer, met hem is alles makkelijker. Hij houdt heel erg van vrijheid, ik ook. Ik kan niet meer tegen dierenleed. Wij hebben bepaalde eigenschappen aan honden, katten, konijnen gegeven maar in feite lijden alle dieren die voor ons moeten sterven. Doordat ik veel met hem omgegaan ben dacht ik ik lijk wel gek. Dieren hebben nergens om gevraagd die worden maar opgegeten en gemarteld. Ik geloof ook nog in God. De dieren zijn voor de mens geschapen, waarom zijn wij hoger in de voedselketen?”

“God zit in je lichaam, wat ga je planten ga je oogsten.”

“Ik ben een Surinaamse Hindoestaan in Rotterdam. Ik kom hier om op te laden, ik heb zoveel meegemaakt. Ik mag mijn kind niet zien. Ik had alles een baan een gezin nu heb ik niets meer. Er is zoveel negativiteit in deze wereld, dit is Ganesh.”